Data: 04. 02. 2022 r
Opracowała:
Daria Fałek
Określenie sfery wspólnych dążeń rodziców i nauczycieli
Wspólne dążenia dorosłych osób, które mają duże znaczenie w wychowaniu stwarzają dzieciom korzystniejsze warunki rozwoju zwiększające prawdopodobieństwo pojawiania się u nich przewagi pozytywnych afektów nad negatywnymi, zaangażowania oraz przekonania o sensie własnych działań. Brak tego typu porozumienia może rodzić napięcia, niepokój, zmniejszać zaufanie i zniechęcać obie strony do dalszej współpracy.
Nieporozumienia, zarówno te, które są dla dziecka widoczne, jak i te, które są skrywane, mogą sprawiać, że przeżywać ono będzie konflikt lojalności wobec dorosłych podejmujących zadania wychowawcze. Skutki braku porozumienia i zbliżenia sposobów działań wychowawczych mogą powodować u dzieci bunt wobec rodzicielskich i nauczycielskich wymagań i niechęć do chodzenia do przedszkola czy szkoły.
Warto, aby współpraca rozpoczynała się od określenia wartości i celów ważnych dla wszystkich stron zainteresowanych procesami związanymi z wychowaniem i kształceniem. Jednym z istotnych zagadnień dotyczących dążeń dorosłych, które sprzyjają lepszej atmosferze w przedszkolu, a co za tym idzie, mogą mieć istotne znaczenie dla dobrostanu dzieci, jest określenie celów współpracy.
Można wyróżnić 8 takich celów:
1. Dążenie do usprawnienia pracy wychowawcze przedszkola przez koordynację i ujednolicenie oddziaływań wychowawczych.
2. Możliwe najlepsze poznanie przez nauczycieli poszczególnych uczniów (ich sytuacji rodzinnej, oczekiwań rodziców, funkcjonowania w środowisku przedszkolnym, zainteresowań i potrzeb).
3. Poznanie funkcjonowania szkolnego dzieci przez rodziców.
4. Wzajemne poznanie się nauczycieli i rodziców pozwalające na porozumiewanie się i wzajemne rozumienie.
5. Edukacja pedagogiczna rodziców wiążąca się z upowszechnianiem wiedzy na temat rozwoju i wychowania dzieci.
6. Pomoc w doborze właściwych oddziaływań wychowawczych i pokonaniu trudności.
7. Organizowanie opieki nad dziećmi poza godzinami nauki w szkole z uwzględnieniem czasu wolnego.
8. Aktywne uczestnictwo w organizacjach rodzicielskich na terenie szkoły. Ważne, aby rodzice i nauczyciele mieli okazję do wzajemnego poznania się i podtrzymywania kontaktu na takim poziomie, który sprzyjałby wywiązywaniu się z zadań związanych z wychowaniem.
Współpraca rodziców i nauczycieli buduje w dziecku poczucie, że jest ono wspierane przez pokolenie dorosłych wychowawców, a wsparcie jest jednym z istotnych czynników wpływających na ocenę jakości życia i jednocześnie wyznacznikiem jakości życia. Istotny cel współpracy stanowi również wymiana informacji dotyczących dziecka, jego funkcjonowania w środowisku domowym i szkolnym. Rodzice mają wiedzę o tym, jak dziecko zachowuje się w domu, nauczyciele znają jego funkcjonowanie w przedszkolu. Wymiana tej wiedzy pozwala lepiej poznać potrzeby dziecka, których zaspokojenie sprzyjać może większemu zadowoleniu z osiągnięć związanych z życiem rodzinnym i przedszkolnym.
W procesie współpracy rodziców i nauczycieli warto dążyć do ujednolicenia działań wychowawczych. W negocjowaniu tego, co dla dzieci jest korzystne, istotne znaczenie ma nie tylko skuteczność danego sposobu działania, ale przede wszystkim zgodność osób dorosłych co do sposobu traktowania rozwijających się dzieci. Znacząca dla jakości życia dzieci jest przede wszystkim bliska relacja z rodzicami i nauczycielami, dzięki której proces wychowania i uczenia się stawałby się procesem prowadzącym do dojrzałej samodzielności.
Koniecznym warunkiem efektywnej współpracy, nastawionej na dążenie do poszukiwania optymalnych warunków rozwoju dla każdego dziecka jest założenie, że we współpracy będą występować trudności, niepowodzenia i błędy. Warto też, w sytuacji wystąpienia niepowodzeń we współpracy, zastanowić się nad istnieniem powodów bezpośrednio powiązanych z pracą danego nauczyciela lub z jego nastawieniem wobec rodziców i sposobem postępowania z nimi. Przyjrzenie się własnej pracy może przyczynić się do wprowadzenia znaczących zmian w tworzeniu rodzicom warunków do współpracy i zwiększyć szansę na gotowość rodziców do tworzenia optymalnych warunków rozwoju dzieci.
Do zwiększania satysfakcji dzieci z funkcjonowania w przedszkolu prowadzi koncentrowanie się na kompetencjach rodziców. Dzięki kompetencjom, które rodzice posiadają w związku z założeniem rodziny, wychowywaniem dzieci, prowadzeniem domu, wykonywaniem określonego zawodu, mogą służyć pomocą pedagogom w rozwiązywaniu między innymi problemów wychowawczych, jak również ekonomicznych i organizacyjnych, związanych z działalnością placówki. Obecnie rodzice mają możliwość tworzenia rad, które mogą uczestniczyć w zarządzaniu placówką.
Podsumowując uczestnictwo rodziców w działaniach przedszkola zwiększające poziom satysfakcji dzieci i młodzieży pojawia się wtedy, gdy mogą oni wspólnie z nauczycielami podejmować decyzje i realizować zadania rodzące w dzieciach przekonanie, że przedszkole jest miejscem, w którym mogą one dążyć do osiągnięcia określonych, na tyle, na ile jest to możliwe,
indywidualnych, celów i wartości, podejmować autonomiczne decyzje, rozwijać kompetencje i tworzyć bliskie więzi z ludźmi.